Dat samen fietsen heilzaam is voor mensen met dementie, staat voor Raymond als een paal boven water. Een jaar geleden zei de arts dat de dementie van zijn vader terrein aan het winnen was. Hij zou waarschijnlijk snel achteruit gaan. Dat was het moment waarop Raymond met zijn vader op de duofiets is gestapt. Sindsdien maken ze twee keer per week samen een tochtje. En dat doen ze dus nog steeds. De ziekte heeft zich langzamer ontwikkeld dan verwacht. “Dus: ga wat doen samen!” is Raymonds oproep. Op de vrijwilligersbijeenkomst van Fietsmaatjes Hillegom Lisse sprak ik Raymond en ik schreef er dit stukje over. Zijn verhaal raakt.
Ritueel
“Waar gaan we naar toe?” vraagt Raymond. Zijn vader antwoordt: “Naar Warmond. Maar niet verder hoor.” Elke keer hetzelfde ritueel, dezelfde vraag, hetzelfde antwoord. Vol warmte praat Raymond over zijn vader. “We zijn nog nooit naar Warmond gefietst. Meestal gaan we naar Noordwijkerhout, om het witte kerkje heen, dat vindt hij leuk. Soms gaan we terug door het duin en rijden we naar het strand bij Langevelderslag. Daar lopen we dan even naar de zee. Als we weer thuiskomen, vraagt mijn moeder altijd aan hem: ‘En, waar ben je geweest?’ Het mooie is, dat hij dan vaak wel weet dat we bij het witte kerkje zijn geweest. Dat is best bijzonder, want bij dementie verdwijnt je kortetermijngeheugen als eerste.”
Lees hier verder voor het hele interview. Bekijk ook eens de rest van de site van Fietsmaatjes Hillegom Lisse. Misschien wil je ook wel vrijwilliger worden op de duofiets! Fietsmaatjes vind je in veel dorpen.
