“Kwokka!” zou de dodo van Turk&De Groot roepen: “Ik sta in de Cranium!” Samen met zijn collega-dodo-stripfiguren treedt hij op in het artikel over de dodo in stripverhalen, dat ik schreef met Alexandra van der Geer, mooi opgemaakt door Nike Liscaljet. 

Wetenschappelijk onderzoek aan een uitgestorven vogel doortrekken naar de populaire cultuur is de verdienste van dr. Alexandra van der Geer, met haar idee om de evolutie van de dodo-illustraties te onderzoeken. Ze heeft veel wetenschappelijke publicaties en boeken op haar naam staan over evolutie op eilanden, onder andere van dwerghertjes in Griekenland en Italië, en natuurlijk hoort de dodo als endemische eilandbewoner daarbij. Ik vind het een eer dat ik samen met haar dit artikel heb kunnen schrijven.

Toen ik de conclusies van Alexandra’s onderzoek (en haar collega’s) aan de dodo-illustraties las, vroeg ik me af: hoe redt de dodo zich eigenlijk als moderne stripheld, met zijn uit de kluiten gewassen snavel? Je zult er maar mee rond moeten slepen, als vogel zijnde. Is hij net zo onhandig en onbeholpen als hij eruit ziet? Een onderzoekje waarvoor ik me in vier stripverhalen kon verdiepen, er zijn ergere (en ja, ook relevantere) dingen.

Vier stripalbums met dodo's

Het gaf ons de kans om in stripvorm te laten zien hoe en waarom het uiterlijk van de dodo in de loop der eeuwen is veranderd. Een aansprekende manier om dit onderzoek voor een breder publiek toegankelijk te maken. Het kostte me (verontrustend) weinig moeite om in de huid van de dodo te kruipen en hem zijn eigen spiegelbeeld te laten becommentariëren. Wat je ziet, ben je zelf? Piep! 

Cranium artikel Dodo in stripverhalen als strip

Is de dodo nu dapper of dom? Dat lees je in het hele artikel hier.

P.S. Als je lid wordt van de Werkgroep Pleistocene Zoogdieren krijg je de Cranium met het laatste wetenschappelijk onderzoek twee keer per jaar en maak je deel uit van een ontzettend enthousiaste club mensen die zelf fossielen zoeken, determineren en erover publiceren.